Να πεις και το "υπάρχω".

Όλα για τους ανθρώπους γίνονται στο κάτω κάτω της γραφής.
Κι αν όχι γι' αυτούς, τότε για ποιους;
Για τις τράπεζες; Για το σύστημα;
Όχι. Για τους ανθρώπους και μόνο.
Και σε τελική ανάλυση, δεν είναι πάντα απαραίτητο να μας "κάνουν" οι άνθρωποι.
Και δεν είναι και δικό μου πρόβλημα τελικά. Ούτε δικό σου για να παιδεύεσαι.
Και δε θέλω να παιδεύεσαι. Ούτε και να αγχώνεσαι.
Άνθρωποι είμαστε και καμιά φορά τα κάνουμε σκατά. Μερικές φορές μάλιστα, τα κάνουμε πολύ σκατά. Σε βαθμό που δε μπορούμε να τα ξε-κάνουμε ή να τα ξεκάνουμε.
Λιγοστές είναι οι φορές που τα πράγματα είναι αμφίδρομα. Συνήθως μοιάζουν περισσότερο με αλισβερίσι που ή μόνο δίνεις ή μόνο λαμβάνεις.
Όχι, δε σου λέω να γίνουμε αναίσθητοι.
Σου ζητάω όμως να μην σε τρώει κάθε πρωί που ξυπνάς η μαυρίλα που άφησε πίσω της η προηγούμενη νύχτα.
Όσο και να μην σου αρέσει αυτό στο οποίο σε υποβάλλεις, η γη θα συνεχίζει να γυρίζει είτε το θες είτε όχι. Η νύχτα θα διαδέχεται τη μέρα και η δεύτερη με τη σειρά της την πρώτη, κάθε εικοσιτετράωρο μέχρι το τέλος των καιρών. Και αυτό είναι κάτι που δε μπορείς να το αλλάξεις.
Αυτό που μπορείς να αλλάξεις είναι το πώς θα σε βρίσκει αυτή η εναλλαγή.
Γιατί αυτό είναι κάτι μεταβλητό. Ενώ το πρώτο, όχι.
Τι κι αν εσύ δε θες να ξυπνήσεις ή να κοιμηθείς. Δεκάρα δε δίνει ο χρόνος. Για κανέναν μας.
Ανασκουμπώσου λοιπόν. Βάλε κάτω τα μυαλά σου. Άνοιξε και 'κείνο το παράθυρο.
Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, όλα για τους ανθρώπους γίνονται και συ συγκαταλέγεσαι μέσα σ' αυτούς κι ας μην το νιώθεις τώρα.