Χτες αργά το βράδυ έτυχε να "πέσω" σε ένα πάνελ: Κατρούγκαλος, Μαυρουδής (ο Βορίδης ντε), Λοβέρδος (ο "οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πλέον") και η Κανέλη.
Με αηδίασε το γεγονός ότι η Κανέλη, η οποία έχει κόψει άλυσο τελευταία επιτιθέμενη στον Κατρούγκαλο κατέληξε να συμφωνεί με τον Λοβέρδο.
Το ΚΚΕ, όπως ενημερώθηκα χτες μετά από ένα τηλέφωνο, δεν είναι διασπαστικό για ακόμα μια φορά. Όχι. Το ΚΚΕ, εάν η κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε δημοψήφισμα την δεύτερη βδομάδα μετά την εκλογή της θα είχε την στηρίξει (το κόμμα που κάθε φορά εάν δεν προτείνει το ίδιο κάτι δεν το ψηφίζει και το θεωρεί προβοκάτσια). Επίσης, έμαθα ότι εάν γίνει πανικός και επικρατήσει χάος, το ΚΚΕ θα είναι αυτό που μέσω των συνειδητοποιημένων, προετοιμασμένων και οργανωμένων ατόμων που διαθέτει, θα αποτρέψει τα έκτροπα και θα δώσει το δικό του ρυθμό στην αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος- βλέπε διανομή τροφίμων για να μην σκοτωθεί ο κόσμος μεταξύ του.
Σκέφτομαι ως παραλληλισμό των παραπάνω το εξής: είσαι σε ένα αεροπλάνο που πέφτει και πρέπει να προσθαλασσωθεί. Το πιο λογικό πράγμα είναι να περιμένεις να έρθει η σειρά σου, να ξέρεις την έξοδο κινδύνου σου, να φορέσεις το σωσίβιο σου σωστά, να ακολουθήσεις τον φωτεινό διάδρομο που θα σε βοηθήσει να φτάσεις στην έξοδο, να βγάλεις τα παπούτσια σου και αφού η φουσκωτή τσουλήθρα ανοίξει να πέσεις στην θάλασσα. Ναι αμέ. Σε τέτοιες ώρες είναι γνωστό ότι πρυτανεύει η λογική και η ηρεμία. Το ΚΚΕ θα είναι η αεροσυνοδός.
Το ΚΚΕ προτείνει κάτι στο οποίο δυστυχώς δεν έχει άδικο αλλά, συγνώμη που θα γίνω κακιά, ο κόσμος στον οποίο απευθύνεται δεν είναι έτοιμος (;), δεν θέλει (;), δεν ξέρω τι και πώς αλλά δεν.
Ξέρασα την ζωή μου χτες, για να επανέλθω στο αρχικό θέμα, όταν έπεσαν όλοι μαζί και το ποτάμι από δίπλα να φάνε τον Κατρούγκαλο αποκαλώντας τον ψεύτη, κλέφτη και άλλα τέτοια ωραία λες και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση μισό αιώνα τώρα και το όνομα Τσίπρας (πατέρας, γιος, ξάδερφος, κόρη, σκατά) καταδυνάστευσε την χώρα από την δεκαετία του '70 ως τώρα. Και αυτό που με αηδίασε περισσότερο από όλα ήταν η Λιάνα. Θεωρώ πιο εμετικό να συμφωνείς ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ με τον τσεκουράτο Μάκη και τον αχαρακτήριστο Λοβέρδο από το να συμφωνήσεις για μια φορά και να μην διασπάσεις την αριστερά. Και ας γελάσουμε λίγο, γιατί ακόμα μιλάνε για κίνημα. Να το χέσω το κίνημα αν είναι κάθε φορά που θα το χρειαζόμαστε να μας λέει προβοκάτορες.
Και συγνώμη για την χολή προς το κόμμα αλλά ώρες-ώρες είστε απλά ανεκτδιήγητοι.
Με αηδίασε το γεγονός ότι η Κανέλη, η οποία έχει κόψει άλυσο τελευταία επιτιθέμενη στον Κατρούγκαλο κατέληξε να συμφωνεί με τον Λοβέρδο.
Το ΚΚΕ, όπως ενημερώθηκα χτες μετά από ένα τηλέφωνο, δεν είναι διασπαστικό για ακόμα μια φορά. Όχι. Το ΚΚΕ, εάν η κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε δημοψήφισμα την δεύτερη βδομάδα μετά την εκλογή της θα είχε την στηρίξει (το κόμμα που κάθε φορά εάν δεν προτείνει το ίδιο κάτι δεν το ψηφίζει και το θεωρεί προβοκάτσια). Επίσης, έμαθα ότι εάν γίνει πανικός και επικρατήσει χάος, το ΚΚΕ θα είναι αυτό που μέσω των συνειδητοποιημένων, προετοιμασμένων και οργανωμένων ατόμων που διαθέτει, θα αποτρέψει τα έκτροπα και θα δώσει το δικό του ρυθμό στην αντιμετώπιση οποιουδήποτε προβλήματος- βλέπε διανομή τροφίμων για να μην σκοτωθεί ο κόσμος μεταξύ του.
Σκέφτομαι ως παραλληλισμό των παραπάνω το εξής: είσαι σε ένα αεροπλάνο που πέφτει και πρέπει να προσθαλασσωθεί. Το πιο λογικό πράγμα είναι να περιμένεις να έρθει η σειρά σου, να ξέρεις την έξοδο κινδύνου σου, να φορέσεις το σωσίβιο σου σωστά, να ακολουθήσεις τον φωτεινό διάδρομο που θα σε βοηθήσει να φτάσεις στην έξοδο, να βγάλεις τα παπούτσια σου και αφού η φουσκωτή τσουλήθρα ανοίξει να πέσεις στην θάλασσα. Ναι αμέ. Σε τέτοιες ώρες είναι γνωστό ότι πρυτανεύει η λογική και η ηρεμία. Το ΚΚΕ θα είναι η αεροσυνοδός.
Το ΚΚΕ προτείνει κάτι στο οποίο δυστυχώς δεν έχει άδικο αλλά, συγνώμη που θα γίνω κακιά, ο κόσμος στον οποίο απευθύνεται δεν είναι έτοιμος (;), δεν θέλει (;), δεν ξέρω τι και πώς αλλά δεν.
Ξέρασα την ζωή μου χτες, για να επανέλθω στο αρχικό θέμα, όταν έπεσαν όλοι μαζί και το ποτάμι από δίπλα να φάνε τον Κατρούγκαλο αποκαλώντας τον ψεύτη, κλέφτη και άλλα τέτοια ωραία λες και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση μισό αιώνα τώρα και το όνομα Τσίπρας (πατέρας, γιος, ξάδερφος, κόρη, σκατά) καταδυνάστευσε την χώρα από την δεκαετία του '70 ως τώρα. Και αυτό που με αηδίασε περισσότερο από όλα ήταν η Λιάνα. Θεωρώ πιο εμετικό να συμφωνείς ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ με τον τσεκουράτο Μάκη και τον αχαρακτήριστο Λοβέρδο από το να συμφωνήσεις για μια φορά και να μην διασπάσεις την αριστερά. Και ας γελάσουμε λίγο, γιατί ακόμα μιλάνε για κίνημα. Να το χέσω το κίνημα αν είναι κάθε φορά που θα το χρειαζόμαστε να μας λέει προβοκάτορες.
Και συγνώμη για την χολή προς το κόμμα αλλά ώρες-ώρες είστε απλά ανεκτδιήγητοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου