Οι άνθρωποι δε ζουν για το τώρα. Ζουν για το μετά και επιβιώνουν με το πριν.
Δεν μας λείπουν οι άνθρωποι, μας λείπουν οι στιγμές. Δεν χαιρόμαστε το τώρα γιατί θέλουμε πάντα κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο, κάτι πιο γεμάτο.
Πέφτω για ύπνο και σκέφτομαι τον πρωινό καφέ. Σηκώνομαι το πρωί και σκέφτομαι το μεσημεριανό και μετά τον απογευματινό καφέ, το βραδινό τσάι και πάει λέγοντας.
Δεν μου λείπουν οι άνθρωποι.
Οι μνήμες είναι αυτές που δεν κοιμούνται ποτέ. Βρικόλακες σε περιτύλιγμα ορμονών.
Οι προσδοκίες είναι αυτές που σε κάνουν πρεζάκι. Διοχετεύουν ελπίδα το μυαλό.
Όχι, δε μου λείπουν οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι δεν είναι να βασίζεσαι. Οι άνθρωποι είναι μια μεγάλη αγέλη σαρκοφάγων, με μόνη διακριτή διαφορά ότι κάθε μέλος της ενεργεί για το τομάρι του.
Όχι, οι άνθρωποι δεν θα μου λείψουν.
Γιατί οι άνθρωποι δε ζουν για το τώρα και για μένα, τώρα πια, είναι αυτό το τώρα που θέλω να ζήσω.
Δεν μας λείπουν οι άνθρωποι, μας λείπουν οι στιγμές. Δεν χαιρόμαστε το τώρα γιατί θέλουμε πάντα κάτι παραπάνω, κάτι περισσότερο, κάτι πιο γεμάτο.
Πέφτω για ύπνο και σκέφτομαι τον πρωινό καφέ. Σηκώνομαι το πρωί και σκέφτομαι το μεσημεριανό και μετά τον απογευματινό καφέ, το βραδινό τσάι και πάει λέγοντας.
Δεν μου λείπουν οι άνθρωποι.
Οι μνήμες είναι αυτές που δεν κοιμούνται ποτέ. Βρικόλακες σε περιτύλιγμα ορμονών.
Οι προσδοκίες είναι αυτές που σε κάνουν πρεζάκι. Διοχετεύουν ελπίδα το μυαλό.
Όχι, δε μου λείπουν οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι δεν είναι να βασίζεσαι. Οι άνθρωποι είναι μια μεγάλη αγέλη σαρκοφάγων, με μόνη διακριτή διαφορά ότι κάθε μέλος της ενεργεί για το τομάρι του.
Όχι, οι άνθρωποι δεν θα μου λείψουν.
Γιατί οι άνθρωποι δε ζουν για το τώρα και για μένα, τώρα πια, είναι αυτό το τώρα που θέλω να ζήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου