Ο Τζακ και η δυστοπία (μέρος γου)

Ο Τζακ κατοικούσε στην γυάλα με αριθμό 962Α στον όροφο με το σύμβολο «-0-». Η διάταξη του οικοδομήματος ήταν κυκλική. Έμοιαζε με κούφιο κύλινδρο καθώς στο εσωτερικό μέρος του υπήρχε ένα προαύλιο που πάντα κυκλοφορούσαν επιτηρητές και παρατρεχάμενοι. Περιμετρικά υψώνονταν όροφοι. Όλοι είχαν διαφορετικά σύμβολα. Όλοι αποτελούνταν από γυάλες τοποθετημένες με ψυχαναγκαστική διάταξη ανά όροφο. Οι αριθμοί τους ήταν ίσοι. Οι αποστάσεις τους ήταν ίσες. Η κλίση που είχαν ήταν ίση. Όλα ήταν συμμετρικά. Μια τέλεια συμμετρία με περίμετρο 2πr.

Στην γυάλα με αριθμό 972Ω ήταν τοποθετημένη μια κοπέλα με κόκκινα μαλλιά και μωβ μάτια. Η θέση της γυάλας αυτής ήταν έναν όροφο πάνω και μια θέση δεξιά από την γυάλα του Τζακ. Η κοπέλα δεν είχε όνομα. Κανείς δεν είχε όνομα.

Ένας διαπεραστικός θόρυβος ακούγεται ξαφνικά. Τα επίπεδα διαπερατότητας ήχου στις γυάλες είναι αυξημένα. Είναι η στιγμή της εκτέλεσης και οι επιτηρητές θέλουν όλοι όσοι βρίσκονται περιμετρικά του προαυλίου να την παρακολουθήσουν. Δύο παρατρεχάμενοι με λευκές στολές- πράγμα το οποίο υποδήλωνε την θέση τους στην ιεραρχία- φαίνονται να ξεπροβάλουν από μια σιδερένια πόρτα. Κρατούν την κοπέλα με τα κόκκινα μαλλιά. Αυτή αντιστέκεται και προσπαθεί να τους καθυστερήσει γέρνοντας το σώμα της νευρικά προς τα πίσω. Φοράει μάσκα όπως όλοι όσοι δεν είναι σε γυάλα και είναι αλυσοδεμένη. Τα μαλλιά της ταλαντεύονται στον αέρα και ακολουθούν τις νευρικές κινήσεις της με μια μικρή διαφορά φάσης. Οι παρατρεχάμενοι μαζί με την κοπέλα έχουν φτάσει πλέον στο κέντρο του προαυλίου. Εκεί περιμένουν δύο επιτηρητές και ένας ανώτερος. Οι επιτηρητές είναι ντυμένοι στα μαύρα ενώ ο ανώτερος ξεχωρίζει από τους δύο άλλους καθώς φοράει μια φωτεινή μάσκα. Οι παρατρεχάμενοι βάζουν την κοπέλα να γονατίσει. Τα δεσμά της ματώνουν τα χέρια. Αίμα. Ασυνήθιστο θέαμα αυτές τις μέρες. Ο ανώτερος κοιτάει τον παρατηρητή στα δεξιά του και του γνέφει. Ο παρατηρητής κάνει δύο βήματα και με μια βίαιη κίνηση αφαιρεί την μάσκα από την κοπέλα. Το αίμα από τα χέρια της στάζει στο έδαφος. Σταγόνες. Μια, δύο, τρεις. Η κοπέλα προσπαθεί να ανασάνει αλλά καταλαβαίνει ότι πνίγεται. Το βλέμμα της δεν είναι όμως κενό. Τα μωβ μάτια της έχουν ανοίξει διάπλατα. Προσπαθεί να βρει οξυγόνο. Μάταια. Λίγο πριν το τέλος, κοιτάζει ψηλά εκεί που βρίσκεται ο Τζακ και παρακολουθεί με απάθεια αυτό που διαδραματίζεται. Τα βλέμματά τους διασταυρώνονται. Η κοπέλα χωρίς όνομα δακρύζει ενώ ο Τζακ την παρακολουθεί να πεθαίνει. Τα μάτια κλείνουν. Το σώμα πέφτει άψυχο στο έδαφος.

Η μνήμη σε όσους κατοικούν στην «μπαταρία» είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό. Λόγω των μειγμάτων που μοιράζουν οι επιτηρητές με απόλυτη ακρίβεια τρεις φορές την ημέρα, όσοι είναι τοποθετημένοι στις γυάλες βρίσκονται σε μια σχεδόν μόνιμη κατατονία. Ο Τζακ προσπάθησε να θυμηθεί την κοπέλα. Ήταν σίγουρος ότι είχε κοιτάξει τουλάχιστον μια φορά προς τα πάνω. Θα έπρεπε να την θυμόταν. 


(συνεχίζεται...)