Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Τζάμπα μιλάω πάλι.

Κατάληψη λοιπόν.

Μέσα από μια γενική συνέλευση-όσο γενική μπορεί να είναι βέβαια- μπορείς να βγάλεις πολλά συμπεράσματα για τους ανθρώπους που είναι γύρω σου.

Υπάρχουν αυτοί που φωνάζουν διαρκώς-τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο-,αυτοί που μιλάνε χαμηλόφωνα και παραθέτουν την διαφωνία τους χωρίς να έχουν και καμιά καούρα να ακουστούν, αυτοί που αρπάζουν τον λόγο με το έτσι θέλω ή χωρίς αυτό και λένε την άποψή τους δυνατά, αυτοί που απλά ακούν και εκείνοι οι οποίοι παρατηρούν.

Σήμερα πήγα στη συνέλευση της σχολής μου. Για πρώτη φορά μπορώ να δηλώσω ευθαρσώς ότι δεν ξέρω πως νιώθω για αυτή μου την συμμετοχή.

Είμαι πολύ εκνευρισμένη με αυτούς που δεν κατέβηκαν. Το ομολογώ.

Φίλε μου… το αγγούρι θα το φας και εγώ και εσύ και ο δίπλα και όλο-ΟΛΟ-το φοιτητικό κίνημα. Είτε είσαι δεξιός, είτε είσαι αριστερός, είτε παίζεις άμυνα/επίθεση/ δεξί χαφ. Αντιλαμβάνεσαι; Όχι. Φυσικά και όχι.

Καταλαβαίνω ότι τα παιδιά που χρωστάνε λίγα μαθήματα και θέλουν να πάρουν πτυχίο τώρα θέλουν την σχολή ανοιχτή. Αλλά έρχομαι να ρωτήσω το εξής: αυτοί ΠΟΥ ήταν σήμερα; Να κατέβουν να μιλήσουν. Να πουν την γνώμη τους όπως έκαναν πολλοί ανεξάρτητοι και μη, φοιτητές σήμερα.

Συγνώμη που αποφασίσαμε χωρίς εσάς παιδιά αλλά με το να κάνεις like στο γαμημένο το facebook στο link «αγανακτισμένοι φοιτητές τάδε σχολής: όχι στο κλείσιμο της σχολής» και να μην κατεβαίνεις να πεις την άποψή σου, εμένα προσωπικά με κάνει να θέλω να βγάλω τα σωθικά μου. Τι είναι αυτό; Νέος τρόπος «αγώνα»; Έτσι πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι;

Θα μου πεις τώρα εσύ, καλοθελητή και συνήγορε του διαβόλου, «γιατί ρε Τρινιτούλα θα αλλάξει κάτι άμα κλείσει η σχολή;». και θα απαντήσω προφανώς: αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα, μια απειροελάχιστη πιθανότητα, να αλλάξει κάτι σε τούτον εδώ τον καταραμένο τόπο με το να κλείσει η σχολή και να χάσεις μαθήματα, να πάει στα κομμάτια και η εξεταστική και τα πτυχία μας και όλα. Όχι, δε το ισοπεδώνω. Θες να γράψεις τα μαθήματά σου και να τελειώσεις; Θες να πάρεις πτυχίο; Μαζί σου. Εγώ νομίζεις ότι γουστάρω να με πάει γαμιώντας τον Γενάρη; Ή νομίζεις ότι είμαι αργόσχολη και κλάιν για την εξεταστική; Αλλά μάλλον η διαφορά μας είναι ετούτη: εγώ θέλω όταν βγω από το γαμημένο αυτό πανεπιστήμιο να μπορώ να πω αφενός ότι έχω μάθει κατιτίς και αφετέρου να μην πρέπει να ζητιανεύω για να βρω δουλειά. Ούτε το πτυχίο μου να είναι ένα κωλόχαρτο Α3 των 599 ευρώ τον μήνα-και αν. Με καταλαβαίνεις; Όχι; Ε δε πειράζει ρε φίλε. Δε μπορώ να στο κάνω πιο λιανά.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Άμα θες να ακουστείς πάρε τον κώλο σου και κατέβα στη σχολή. Μανούριασε και λίγο, κανείς δε θα σε παρεξηγήσει. Όλοι μπορούμε να ακουστούμε. Δημοκρατία έχουμε έτσι και αλλιώς, σωστά;;;…

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

άγνοια.[σας βαρέθηκα]

-ξέρεις;

-ναι, ξέρω.

-οκ.

-ναι.

Ξέρεις. Θαρρείς πως ξέρεις ε; σκατά ξέρεις. Ξυπνάς, πίνεις καφέ, καίγεσαι στον υπολογιστή σου, τρως το φαγητό που δεν ετοίμασες εσύ το μεσημέρι, άντε να πας και καμιά παραλία γιατί είναι καλοκαίρι, χαζεύεις το χαζοκούτι σου, βγαίνεις έξω και «διασκεδάζεις» και μετά γυρνάς στουπί σπίτι σου, πέφτεις για ύπνο και το επόμενο πρωί πατάς repeat και κοκορεύεσαι για το πόσες γκόμενες στην έπεσαν αλλά έφαγαν άκυρο γιατί ήταν μπάζα.

Ωραία ζωή. Και μετά μου λες πως ξέρεις. Τι ακριβώς ξέρεις; Πόσο κάνει ο καφές στα starbucks; Τίποτα δε ξέρεις. Ιδέα δεν έχεις αποβλακωμένε πίθηκα. Γιατί αυτό είσαι. Ό,τι σου σερβίρουν το τρως χωρίς να έχεις ίχνος περιέργειας για το τι διάολο είναι τελικά αυτό που με περισσή χαρά και λαιμαργία καταβροχθίζεις.

Μα καλά, δε σε νοιάζει καθόλου; Τι ερωτήσεις κάνω και εγώ… φυσικά και δε σε νοιάζει.

Όμως «αδερφέ»-ποτέ δε μου άρεσε αυτή η έκφραση αλλά είναι της μοδός τελευταία- πάρ’το χαμπάρι… οι καιροί άλλαξαν και εσύ καημένε μου είσαι ένα ζώο, αποβλακωμένο που το κάνουν ότι θέλουν μια χούφτα άλλα ζώα. Η μοναδική διαφορά μεταξύ σας είναι ότι εκείνοι πρόσεχαν τι έτρωγαν. Ηλίθιε.

Και μετά μου λες πως ξέρεις.