Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση


Ανήκω σε εκείνο το μέρος τον ανθρώπων- των άτυχων ανθρώπων βασικά- που έχουν ένα χαζοκούτι σπίτι τους. Χτες λοιπόν, έκανα το λάθος να την ανοίξω και τυχαία έπεσα πάνω σε ένα δελτίο ειδήσεων. Το θέμα που έπαιζε εκείνη την ώρα αναφερόταν στην κινητοποίηση που ξεκινούν σιγά-σιγά και οι μαθητές, μετά τους φοιτητές. Υπήρχε μια υποσημείωση κάτω από την λεζάντα με το θέμα που έλεγε «δεν ήξεραν για ποιο λόγο κάνουν κατάληψη οι μαθητές». Με λίγα λόγια, ο παρουσιαστής του δελτίου ήθελε να πείσει εμένα και όλους εσάς που παρακολουθούσαμε ότι οι καημένοι οι μαθητές πήγαν το πρωί στο σχολείο τους και κάποιοι πολύ κακοί άνθρωποι- μειοψηφία βέβαια- είχαν βάλει λουκέτο.

Τόση λασπολογία ως προς το φοιτητικό κίνημα αρχικά, και έπειτα προς τις κινητοποιήσεις των μαθητών, νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω. Μάλλον οι καθεστωτικοί νιώθουν τον μεγάλο και φαρδύ ποπό τους ιδρωμένο και έχουν βάλει λυτούς και δεμένους να παραληρούν σε κάθε τηλεπαράθυρο, να υστεριάζουν και να «αγανακτούν» και κυρίως να μας τρομοκρατούν, λέγοντας ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Για να είμαστε ρεαλιστές, η χώρα έχει πέσει ήδη στο γκρεμό εδώ και πολύ καιρό. Οι «προσπάθειες» σωτηρίας είναι μια μεγάλη μούφα την οποία ασπάζονται όλοι σχεδόν εκεί μέσα στη Βουλή των Ελλήνων- κάποτε είχε νόημα αυτή η έκφραση, όχι πια- έτσι ώστε μετά το επίσημο «κανόνι» που θα «φάμε» να πουν πως έκαναν ό,τι ήταν δυνατό. Αλλά τελικά δε τα κατάφεραν.[Πόντιος Πιλάτος φάση]

Καλούμαστε να πληρώσουμε τα «σπασμένα», την απληστία, την κλεψιά, την λαμογιά, το ρουσφέτι- και πάει λέγοντας- άλλων. ΑΛΛΩΝ. Εσύ που με διαβάζεις τώρα, συμφωνείς; Έχεις κλέψει από αυτή τη χώρα; Έχεις «φάει» λεφτά του… κράτους; Σκέψου το και απάντα στον εαυτό σου.
Όπως επίσης πρέπει να σκεφτείς αν όλοι αυτοί που είναι εκεί μέσα, προσπαθούν να βοηθήσουν εσένα, την οικογένειά σου, την χώρα σου, το μέλλον σου, την ζωή σου. Έστω και στο ελάχιστο.

Για να κλείσω, γιατί σας κούρασα, νιώθω ότι επικρατεί μια κατάσταση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης στην κυβέρνηση… Παιδάκια, σε ένα φαρμακείο να πάτε, να πάρετε ένα Zurcazol μήπως σας περάσει και δούμε προκοπή- αν και αμφιβάλω με τόσα που έχετε «φάει».

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Και εμείς να τρώμε φρίκες.


Τρώω φρίκη προχτές όταν μου λέει ένας φίλος ότι στη γειτονιά του ένας άνθρωπος είχε δέσει ένα καλώδιο στο λαιμό του κ προσπαθούσε (;) να κρεμαστεί από ένα δέντρο. Τρώω φρίκη όταν ακούω τον κάθε καραγκιόζη πολιτικό να μιλάει και να με περνάει για μαλάκα. Τρώω φρίκη στις συνελεύσεις μας με το πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι μερικοί συνάδελφοι μου.

Γενικά τρώω φρίκες τελευταία. Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας.
Άκουσα χτες την ομιλία του Καρατζαφύρερ στη ΔΕΘ. Ντάξει, ετσουτσούριασα. Τι να λέμε τώρα; Ο άνθρωπος έχει ένα τιτανοτεράστιο όραμα. Μπράβο του. Όχι, μπράβο του. Έχουμε παραμερίσει την λέξη «ανθρωπιά» και την έχουμε αντικαταστήσει με την λέξη «ατομικισμός», «λαμογιά», «εθνικισμός» και ο κατάλογος είναι μακρύς. Ξεχάσαμε τα απλά και αναζητήσαμε τα πολύπλοκα και κάπου χάσαμε την μπάλα.

Δεν ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε οικονομικός αναλυτής και όλα αυτά τα οικονομικά μπλιμπλίκια μου φαίνονται κινέζικα-no offence. Όμως, έχω καταλάβει και έχω νιώσει πλέον, ότι στενέψανε τα όρια που λέει κ ο Μητροπάνος (λίγος σαρκασμός δε βλάπτει σε τέτοιους καιρούς).
Η νοοτροπία είναι σάπια. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι σάπιο και η μεγάλη μαλακία είναι ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα σε σημείο «ασφυξίας» για να βγάλουμε αυτή τη μπόχα από το… «σπίτι» μας. Ή την έχουμε συνηθίσει πλέον λόγω της παρατεταμένης παραμονής μας σε συνθήκες αποσύνθεσης.

Αυτά που γράφω είναι σαφώς ασύνδετα. Αλλά φιλαράκο δε με νοιάζει.
Όπως λέει και το τραγούδι που ακούω τώρα «…και μεις να τρώμε φρίκες με τσέπες τρύπιες»… 
Καλή μας όρεξη και κυρίως, καλή μας χώνεψη.-