άγνοια.[σας βαρέθηκα]

-ξέρεις;

-ναι, ξέρω.

-οκ.

-ναι.

Ξέρεις. Θαρρείς πως ξέρεις ε; σκατά ξέρεις. Ξυπνάς, πίνεις καφέ, καίγεσαι στον υπολογιστή σου, τρως το φαγητό που δεν ετοίμασες εσύ το μεσημέρι, άντε να πας και καμιά παραλία γιατί είναι καλοκαίρι, χαζεύεις το χαζοκούτι σου, βγαίνεις έξω και «διασκεδάζεις» και μετά γυρνάς στουπί σπίτι σου, πέφτεις για ύπνο και το επόμενο πρωί πατάς repeat και κοκορεύεσαι για το πόσες γκόμενες στην έπεσαν αλλά έφαγαν άκυρο γιατί ήταν μπάζα.

Ωραία ζωή. Και μετά μου λες πως ξέρεις. Τι ακριβώς ξέρεις; Πόσο κάνει ο καφές στα starbucks; Τίποτα δε ξέρεις. Ιδέα δεν έχεις αποβλακωμένε πίθηκα. Γιατί αυτό είσαι. Ό,τι σου σερβίρουν το τρως χωρίς να έχεις ίχνος περιέργειας για το τι διάολο είναι τελικά αυτό που με περισσή χαρά και λαιμαργία καταβροχθίζεις.

Μα καλά, δε σε νοιάζει καθόλου; Τι ερωτήσεις κάνω και εγώ… φυσικά και δε σε νοιάζει.

Όμως «αδερφέ»-ποτέ δε μου άρεσε αυτή η έκφραση αλλά είναι της μοδός τελευταία- πάρ’το χαμπάρι… οι καιροί άλλαξαν και εσύ καημένε μου είσαι ένα ζώο, αποβλακωμένο που το κάνουν ότι θέλουν μια χούφτα άλλα ζώα. Η μοναδική διαφορά μεταξύ σας είναι ότι εκείνοι πρόσεχαν τι έτρωγαν. Ηλίθιε.

Και μετά μου λες πως ξέρεις.