Άρνηση

Ποιον θες να πείσεις απόψε; Σε ποιο καταγώγιο θα αναλώσεις το προτελευταίο βράδυ του Μαΐου;

«δεν είμαι εγώ αυτός».

Ξέρεις ήδη ότι έχεις χάσει. Ξεκινάς με μια άρνηση για να με πείσεις για κάτι και αυτομάτως με βάζεις να το αμφισβητήσω. Μην το αρνείσαι. Δεν υπάρχει νόημα. Τα βάλαμε κάτω, τα κουβεντιάσαμε, αποφασίστηκε καλώς ή κακώς πως έτσι έχουν τα πράγματα. Μη κουράζεσαι μάτια μου. Εσύ είσαι αυτός. Εγώ είμαι ένας άλλος.

Βγες έξω και περπάτα. Άσε τον αέρα να σε «χτυπήσει», να συνέλθεις. Μην σκορπιέσαι. Μην χαραμίζεσαι για να αποδείξεις σε μένα το αντίθετο. Δε το έχω ανάγκη. Είμαι πολύ μακριά για να νοιαστώ για αυτό πια.

«η αγάπη δεν έχει όρια».

Εσύ βάζεις τα όρια. Εσύ επιλέγεις πόσο από τον εαυτό σου θα δώσεις. Κομματιάστηκες τόσες φορές που δε μπορείς να μαζέψεις τα τόσα πολλά κομμάτια σου πια. Ηθελημένα βέβαια. Ανάσανε. Το δωμάτιο έχει αρκετό αέρα, εκτός από τον καπνό των τσιγάρων σου.

Εσύ; Ποιον θες να πείσεις απόψε;

«τον εαυτό μου».

Χρόνια σου πολλά.