ο φόβος φυλάει τα έρ(η)μα

«Σήμερα είναι μια μέρα που δε θα ξεχάσουμε ποτέ». Σαμαράς Αντώνιος μελλοντικός πρωθυπουργός της χώρας μας (a.k.a. Ελλάδα-μέχρι στιγμής, τριτοκοσμική χώρα λίαν συντόμως).

Ξεκινήστε να χαμογελάτε. Σήμερα γεννήθηκε η ελπίδα μάγκες. Δε το νιώθετε; Δε το καταλαβαίνετε στον αέρα που φυσάει; Είναι ο αέρας της αλλαγής. Βέβαια. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Μόνο σε μένα βρωμάει αυτός ο άνεμος;

Δε μπορώ να ψυχολογήσω την ψήφου καθενός ατομικά. Συνολικά πάντως, μπορώ να πω με απόκλιση στην κρίση μου κατά 0,5% ότι έχουμε πολύ αδύναμη μνήμη. Ξεχνάμε εύκολα. Πιστεύουμε και ελπίζουμε ακόμα ευκολότερα.

Γυρίστε λίγα χρόνια πίσω. Ο Παπανδρέου το ’09 έλεγε «λεφτά υπάρχουν» και έθετε δίλλημα «ΠαΣοΚ ή βαρβαρότητα». Ο Καραμανλής στο ’07 παρότι κάηκε η χώρα ολόκληρη βγήκε ξανά με αυτοδυναμία. Η μοναδική διαφορά των τωρινών αποτελεσμάτων είναι αφενός ότι το ΠαΣοΚ είναι διαλυμένο και τη θέση του παίρνει μια κολεκτίβα απόψεων, ο ΣυΡιΖΑ δηλαδή, και αφετέρου ότι η κοινωνία στο σύνολό της είναι διασπασμένη. Το δεύτερο φαίνεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Στην ουσία ψηφίσαμε «όχι μνημόνιο», αλλά όντας διασπασμένοι ως σύνολο, αυτό μεταφράστηκε ως «μνημόνιο και ευρώ με κάθε κόστος». Τόσο καιρό ο κόσμος φώναζε να φύγουν αυτοί που μας έφεραν μέχρι εδώ και τελικά κατάφερε να τους ξαναδώσει την εξουσία.

Τι φοβόμαστε τελικά τόσο πολύ; Την αλλαγή; Μη μας πάρουν τα σπίτια οι αριστεροί; Μη γίνει κοινωνικοποίηση των τραπεζών; Αλήθεια, πόσοι από εσάς ξέρετε τι θα πει «κοινωνικοποίηση»; Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι δε θα μας πάρουν τα σπίτια οι δεξιοί; Οι εταίροι; Οι τοκογλύφοι; Και τέλος πάντων πόσοι από εσάς έχετε σπίτια; Και όσοι έχετε σπίτια, για πόσο ακόμα νομίζετε ότι θα αντέξετε αυτό που έρχεται;

Πιστέψατε σε μια βραχυπρόθεσμη λύση, η οποία γεννήθηκε μέσα από τον φόβο, την τρομοκρατία, τα ψευτοδιλήμματα (η ιστορία έχει αποδείξει ότι μέσα από τέτοια συναισθήματα δε μπορεί να γεννηθεί ποτέ κάτι υγειές). Θέλατε τη «λύση» να τη δώσει κάποιος άλλος και όχι εσείς.

Ανεξάρτητα από το ποιος έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για αυτή την κατάσταση, έχουμε όλοι κάποιο μερίδιο ευθύνης. Γιατί τόσα χρόνια εμείς ψηφίζαμε. Εμείς τους δίναμε δύναμη. Εμείς ήμασταν αυτοί που θέλαμε τη βολή μας και καθόμασταν ο καθένας στο μετερίζι του. Εμείς ήμασταν αυτοί που δημιουργήσαμε τις πελατειακές σχέσεις και τις διαιωνίσαμε. Μην προτρέξετε και πείτε ότι συμφωνώ με την φάλαινα τον Πάγκαλο ότι «μαζί τα φάγαμε». Δε λέω αυτό. Λέω με απλά λόγια ότι σιγά σιγά η συνείδησή μας γινόταν όλο και πιο σάπια. Παρήκμασε το σύστημα και παρόλα αυτά, εμείς το θέλαμε ακόμα και το ζητούσαμε, μέχρι πολύ πρόσφατα, με περίσσιο πόθο. Σαδομαζοχιστικό φλέρτ.

Δεν εκπλήσσομαι από τα αποτελέσματα.

Μακάρι η κοινωνία να ψήφιζε με βάση την τάξη στην οποία άνηκε και όχι στην τάξη που θα ήθελε να ανήκει. Αμ δε.
Λούμπεν προλεταριάτο και άγιος ο Θεός.

Καλό κουράγιο σε όλους μας. Και υπομονή. Οι επόμενες εκλογές, μάλλον, δε θα αργήσουν. Αλλά και πάλι δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι θα αλλάξει κάτι. Πάλι θα φοβηθούμε.

"Ή θα είστε ελεύθεροι ή θα είστε ήσυχοι" - Καστοριάδης Κορνήλιος, φιλόσοφος.