Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Γιασεμί

http://www.youtube.com/watch?v=96O8XqU78-8


Κάθε φορά που περνάω από εκείνο το σπίτι στη γειτονιά μου με το γιασεμί, κόβω κι ένα κλωνάρι. Τελευταία έχω αρχίσει και κρατάω στο σημειωματάριο, στη σελίδα που έχω γράψει το τηλέφωνό σου, τα λουλουδάκια που ξεραίνονται. Ξέρεις, κάποιες φορές γυρίζω και κοιτάζω αυτή τη σελίδα. Είναι δύο τηλέφωνα χωρίς όνομα. Τα μόνα χωρίς όνομα.

Απόψε γύρισα σπίτι και το βρήκα πιο άδειο από κάθε άλλη φορά. Απόψε κατάλαβα ότι δε θα σε ξαναδώ ποτέ. Απόψε ένα κομμάτι μου, κάπου μέσα μου, πέθανε για πάντα χωρίς καμία ελπίδα αναστάσεως.

Από την κατάθλιψη περάσαμε στη μισανθρωπία.

Καληνύχτα μου.

υ.γ.: όταν βρω αυτόν που έγραψε την Αμελί θα τον σαπίσω στο ξύλο γιατί η ελπίδα στη ζωή είναι ότι πιο ψεύτικο έχει υπάρξει ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου